زبان بدن چه معنایی می دهد؟

نشریه نیوساینتیست در مقاله ای به بررسی واقعیت ها و افسانه های پیرامون زبان بدن می پردازد و از آخرین یافته های علمی پیرامون تفسیر بادی لنگویج  و اثرات اون بر روی روحیات اشخاص صحبت میکند
*
به گفته تحقیقی که در اواخر دهه شصت میلادی توسط «آلبرت محرابیان» از دانشگاه کالیفرنیا انجام شده، 93 درصد از ارتباطات ما غیر زبانی است و تنها 7 درصد پیام از طریق حرف زدن منتقل می گردد.

محرابیان در تحقیقش دریافت زمانیکه که پیام عاطفی، با تن صدا و حالتی  متفاوت از لغات گفته شده انتقال یابد، شنونده، بیشتر تمایل دارد اشارات غیرزبانی را باور کند تا خود کلمه را. برای مثال گفتن لغت «حیوان صفت-brute» با تُن مثبت و همراه با لبخند، معنای کاملاً متفاوتی می یابد و شنونده تمایل به باور این معنای متفاوت دارد. 

از طریق این آزمایشات محربیان محاسبه کرد 38 درصد پیام عاطفی از تن صدا، 55 درصد از طریق اشارات غیرزبانی و تنها 7 درصد از طریق کلمات منتقل می گردد.

به دلیل همین خصوصیات زبان بدن،  دروغ را می توان از طریق زبان  بدن شناسایی کرد. باورهای عمومی بر این است که دروغگوها هنگام حرف زدن به سمت راست نگاه میکنند، بی قرار می شوند، دستان خودشان را می گیرند یا دماغشان را می خارانند. اما چقدر این نظریات قابل استناد کردن هستند؟

مورد اول بسادگی رد می شود. نتایج تحقیقی که سال گذشته منتشر شد بطور علمی نظریه “دروغگوها به راست نگاه می کنند” را رد کرد. همچنین نتایج بیش از 100 تحقیق نشان میدهد تنها ناآرامی های خاصی چون وَر رفتن با اشیا، گشاد شدن مردمک و خاراندن بدن، در میان دروغگویان به مراتب بیشتر دیده می شود. اما مالیدن صورت یا بازی کردن با موها چندان ارتباطی با دروغ گفتن پیدا نمی کند.

بهترین راه برای شناسایی یک دروغگو، نه نگاه کردن به زبان بدن، بلکه گوش دادن به حرفی است که می زند. دروغگویان تمایل دارند تا با صدایی بلند حرف بزنند، جزئیات کمتری درباره وقایع بدهند، منفی گرا تر هستند و تمایل دارند تا لغات را تکرار کنند.

ممکن است شما فکر کنید  که ناآرام بودن یا اجتناب از تماس چشمی داشتن، پرچم قرمزی برای دروغگویی باشند اما این نشانه ها در حالت کلی بیانگر ناراحتی روحی هستند و بسیار احتمال دارد که یک فرد غیردروغگو نیز این حالات را هنگامی که تحت فشار باشد از خودش بروز دهد. بنابراین خیلی خوب نیست که اشخاص را صرفاً بخاطر زبان بدنشان متهم به دروغگویی کنیم.

اکثر مردم باور دارند وقتی کسی دست به سینه می شود، حالت دفاعی به خود گرفته است یا در حال تلاش برای روی گرداندن از نظر شخص مقابل است. این نظر شاید درست باشد اما همین فیگور اگر همراه با بالاتنه راست شده و تا حدی به عقب خم شده باشد، پیام آسیب ناپذیری را منتقل می کند. از طرف دیگر، دست به سینه نشستن می تواند بسادگی بخاطر سرما یا نداشتن جیب باشد!

بعضی از ژست ها در تمامی فرهنگ ها یک معنا را می دهند. فرضاً در بازیهای المپیک و پارا المپیک، ورزشکاران تمامی کشورها وقتی که برنده می شدند، دستان خود را به شکل V بالا می بردند. حتی کسانی که از بدو تولد نابینا بدنیا آمده بودند نیز این کار را می کردند. یک تحقیق دیگر نشان میدهد که مردان، راه رفتن یا رقص زنان را در زمانیکه در بارورترین چرخه قاعدگی خودشان قرار دارند، جذاب تر قضاوت میکنند. زبان بدن زن، این پیغام را می فرستد که آماده جفتگیری است، خواه مرد کنار او، این مسئله را دریابد یا خیر.

بکار بردن زبان بدن برای ارزیابی جذابیت جنسی می تواند پر ریسک باشد. این باور عمومی که زن با چرخاندن مو، تکان دادن سر به علامت تایید، برقراری ارتباط مستقیم چشمی یا شیک پوشیدن، به مرد مورد علاقه اش، پیام می فرستد، ممکن است متوهمانه باشد. این پیام ها  تنها زمانی می تواند نشانه ی علاقه واقعی باشد که برای مدت 4 دقیقه یا بیشتر ادامه یابد. زنان از زبان بدن استفاده میکنند تا مرد را به حرف زدن تشویق کنند تا ببیند که آیا ارزش بیشتر آشنا شدن را دارد یا خیر.

آیا می توان با زبان بدن احساس آرامش یا اعتماد بنفس را وانمود (fake) کرد؟ پاسخ مثبت است. اما «دانا کارنی» روانشناس دانشگاه بریکلی، باور دارد که بسیار بیش از این می توان کرد. به اعتقاد او ما می توانیم از زبان بدن برای تغییر خودمان نیز استفاده کنیم. (در این زمینه مقاله ای در همین بلاگ پست شده است). در یک تحقیق، او از دو گروه از شرکت کنندگان خواست که برای دو دقیقه ژست اقتدار یا ضعف بگیرند. فرضاً برای ژست اقتدار شرکت کنندگان درحالیکه دستانشان را پشت سرشان گرفته بودند، پایشان را روی میز میگذاشتند. درحالیکه گروهی که ژست ضعف گرفته بودند، قوز می کردند و فضای کمی را اشغال می نمودند.

 پس از این او از شرکت کنندگان خواست تا در یک بازی قمار با شانس 50-50 شرکت کنند. محققین با اندازه گیری میزان تستوسترون (هورمون قدرت) و کورتیزول (هورمون مربوط به استرس) شرکت کنندگان دریافتند کسانی که ژست اقتدار گرفته بودند، احتمال بسیار بیشتری داشت که قمار کنند. همچنین تستوسترون آنها 20 افزایش یافته بود و کورتیزول شان 25 درصد کاهش پیدا کرده بود. درحالیکه کسانیکه ژست ضعف گرفته بودند، از تستوسترون شان 10 درصد کاسته و به کورتزول شان 15 درصد افزوده شده بود.

این تنها شیوه ای نیست که زبان بدن می تواند روی احساسات ما تاثیر بگذارد. تحقیقات بسیاری نشان می دهد که راست نشستن منجر به احساسات مثبت می گردد، درحالیکه با غوز کردن شخص احساس غمگینی می کند. همچنین شواهد بسیاری وجود دارد که لبخند ظاهری می تواند براستی شما را خوشحال تر کند درحالیکه اخم کردن اثر معکوس دارد. درحقیقت اشخاصی که بوتاکس تزریق می کنند، از آنجاییکه امکان اخم کردن ندارند، بطور عمومی خوشحال تر هستند.

منبع: صفحه پلاس Darieh Iran