هواخوری

در بسیاری از موارد درخواست اضافه حقوق کردن از رئیس کار ساده ای نیست و نتایج خوبی ندارد. ولی تجربیات جالبی در این زمینه مطرح شده که یکی از آنها جالب توجه است، کسی که 10 سال تقاضای اضافه حقوق کرده بود و در نهایت زمانی که تصمیم به استعفا گرفت حکم اضافه حقوق او روی میزش بود. این شخص می گوید دقیقا در لحظه ای که قصد ترک کردن شرکت را دشته است، ارزش گرفتن اضافه حقوق 45000 دلاری در ماه را پیدا کرده است. او می گوید: همه روشها را برای درخواست اضافه حقوق امتحان کرده بود چه دوستانه و چه به روش محاسباتی یعنی تخمین زده بود که روشها و کارکرد او چقدر به پیشرفت اهداف شرکت کمک کرده بود و اینکه حالا ارزش یک اضافه حقوق را دارد. ولی هیچ کدام از این روشها مؤثر واقع نشد و 10 سال این روند ادامه داشت که البته کمی توانست موفق شود و اضافه حقوق بسیار اندکی برای او منظور شد ولی نه به اندازه ای که او تخمین زده بود و لیاقتش را داشت. زمانی که او برگه استعفای خود را آماده کرد ناگهان اضافه حقوق 45 هزار دلاری سالانه خود را روی میزش دید. البته این شخص با این نظریه که چرا ارزش او باید اینچنین باشد که در هنگام تقاضای او به این قضیه رسیدگی نشده است، شرکت را ترک می کند.

در این شرایط اقتصادی اگر تقاضای اضافه حقوق داشته باشید، شغل خود را در مخاطره انداخته اید. اگر شرکتی که در آن مشغول به کار هستید احساس کند که می تواند بدون دادن اضافه حقوق یا بالا بردن حقوق سالانه، شما را در شرکت نگاه دارد؛ بدانید که دیگر از اضافه حقوق خبری نیست. البته امیدوارم مثل این شخص از کار خود کناره گیری نکنید ولی یک کارمند خوب که می خواهد حقوق خوبی داشته باشد، ارزشش هنگامی معلوم می شود که شرکت احساس کند با از دست دادن او مواجه شده است آنوقت است که شما اضافه حقوق خود را حتما دریافت خواهید کرد.

اینطور به نظر می رسد که داشتن ایده های بزرگ، نیازمند شانس و الهام گرفتن است اما پروسه ای را پیشنهاد می دهیم که هر کسی بتواند به راحتی به ایده های بزرگ دست پیدا کند. به این صورت که به موفقیت هایی که ناگهانی به آن دست پیدا کرده اید نگاه کنید. برای شروع، ابتدا به ایده های خلاقانه و ابداعی فکر کنید به طوری که این ایده ها رابطی بین چیزهایی باشد (طبق گفته استیو جابز) . سپس به ایده های اخیر که به طور شگفت انگیزی به موفقیت رسیده اند نگاهی بیندازید. منظور از موفقیت های ناگهانی همان چیزهایی است که می خواهید کشف کنید و سپس به منظور ایجاد ایده های بزرگ خودتان، آنها را می فهمید. اینها همان دانه ها و بذرهای ایده های بزرگ هستند . اگر بتوانید متوجه یک موفقیت ناگهانی شوید و سپس بفهمید که چرا موفق شده اید آن وقت است که قادر خواهید بود با تولید ایده ها روی آنها سرمایه گذاری کنید.

ما اغلب می گوییم قدرت اراده یک منبع محدود است اما اینطور به نظر می رسد که اگر به آن باور داشته باشیم همینطور خواهد شد. مطالعاتی توسط ورونیکا جاب در دانشگاه زوریخ و همکارانش در دانشگاه استنفورد این نظریه را ثابت کرده است : از 60 دانش آموز پرسیده شد که آیا قدرت اراده یک منبع محدود است که با تلاش کردن به ته می رسد، یا اینکه آیا قدرت اراده نا محدود است و با چالش ها دوباره شارژ می شود؟ سپس به دانش آموزان دو کار ذهنی داده شد. اولین کار آنها یک کار ویرایشی عجیب بود و دومین کار، نام بردن واقعی رنگ کلمات در عین ندیده گرفتن معنی آنها بود (مثلا کلمه سبز که به رنگ قرمز نوشته بشود).

برای دانش آموزانی که اعتقاد داشتند که قدرت اراده یک منبع محدود است، انجام کار ویرایشی باعث خسته شدن شان می شد و دیگر نمی توانستند چالش بعدی که نام بردن رنگ کلمات بود را به خوبی اجرا کنند. ولی برای دانش آموزانی که اعتقاد داشتند که قدرت اراده نامحدود است داستان طور دیگری بود آنها به راحتی توانستند با وجود مشکلاتی که در کار ویرایشی داشتند کار نام بردن رنگها را نیز انجام بدهند. به عبارت دیگر هر باوری که دانش آموزان در مورد قدرت اراده داشتند، در کارهایشان نمود پیدا می کرد. البته این یک نمونه و آزمایش کوچک است و برخی دانش آموزان ممکن است بیشتر از سایرین قدرت اراده داشته باشند ولی آزمایش استنفورد نشان داد که تغییر دادن طرز فکر آسان است و می توان هر آنچه که نشانگر قدرت اراده پایین است را به راحتی از بین برد. کاملا ساده است : به کارها به عنوان چالش های بزرگتر نگاه کنیم به این صورت که می خواهیم بر آن غلبه کنیم و آنوقت است که قدرتی را که می خواهیم به دست می آوریم. البته به حرف آسان است اما هر چه هست به نظر می رسد کار خیلی وقت گیری نیست.