اوائل سال 2012 بود که مدیر عامل شرکت Twitpic به نام استیو کرونا تصمیم گرفت 30 روز بدون ساعت زندگی کند. و حالا او اطلاعات خود را در زمینه آشنایی خود با ساعت خورشیدی با ما در میان می گذارد. او می گوید وقتی زمان را به اجزای کوچکتر آن یعنی دقایق، ساعات، روزها و… خرد می کنیم، به نظر می آید که اصلا وجود ندارد. به عبارت دیگر زمان همیشه روبه جلو می رود تا به سال ، دهه و قرن تبدیل می شود. در واقع این کوچکترین واحد زمان یعنی دقایق است که برای ما استرس آور است و ما بیشتر گذشت دقایق را احساس می کنیم.
«من ساعت مچی خود را در سطل آشغال انداختم و تمامی ساعتهای دیجیتال منزل و محل کار خود را غیر فعال کردم حتی ساعت روی گاز، مایکروویو، ساعت کامپیوتر و حتی ساعت موبایل خود را با ساعت کشور دیگری تنظیم کردم که عملا بی استفاده باشد. تأثیر این کار بسیار سریع بود، روزهای اول بسیار گیج کننده بود نمیدانستم ساعت 11 صبح است یا 7 بعدالظهر. اهمیتی به این مسئله ندادم؛ واقعا تجربه فوق العاده ای بود کاملا در پروژه کاری خود غرق شده بودم بدون اینکه ساعت ذهن مرا پرت کند.
یاد گرفتم چگونه با نگاه کردن به آسمان ، بفهمم که ساعت چند است جالب است که به کنار پنجره بروی و با نگاه کردن به خورشید بفهمی که ساعت کاریت به اتمام رسیده است. چندین بار این کار را چک کردم و متوجه شدم حتی با تغییر فصل باز هم خطایی در فهمیدن زمان ندارم.
سه ماه بعد
حالا با گذشت 3 ماه کاملا به این آزادی ذهنی عادت کرده ام و تغییر عمده ای که در من ایجاد شده ، استرس کمتر است. دیگر نگران این نیستم که چقدر زمان صرف انجام کارهایم می کنم یا چقدر باید زمان گذاشت. در واقع اینکه چند دقیقه بیشتر صرف انجام کارهایمان کنیم ، یک خطای گردشی است و بهای بیشتری است که برای نفع خودمان باید پرداخت کنیم. من دیگر به زمان زنجیر نیستم تنها معیار زمانی که برایم ارزش دارد ضربان قلبم و سال است و برای یادآوری قرارهای کاریم از تقویم موبایلم استفاده می کنم.»