اوتیسم نوعی اختلال رشدی از نوع روابط اجتماعی است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن ناشناخته‌است. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز درخودماندگی ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در درخودماندگی، اختلال در ارتباط است. در این میان اما برخی خانواده فکر می کنند، تزریق واکسن‌های سه‌گانه، می تواند باعث ایجاد اوتیسم گردد و به همین دلیل هم، مانع تزریق این واکسن به کودکان خود می شوند.
اما تحقیق جدید حاکی از آن است که هیچ ارتباطی بین واکسن علیه سرخچه، سرخک و اوریون (که واکسن سه‌گانه نامیده می‌شود) و بیماری اوتیسم وجود ندارد.
محققان میگویند اگرچه تحقیقات متعدد نشان دهنده این است که واکسیناسیون عامل اوتیسم نیست، اما هنوز برخی والدین معتقدند که واکسیناسیون و اوتیسم به هم مرتبط‌ند و در نتیجه واکسینه نکردن کودکان‌شان را انتخاب می‌کنند.
در این تحقیق محققان اطلاعات سلامت و تاریخچه واکسیناسیون حدود 96هزار کودک که همگی دارای سابقه فامیلی بودند را مورد آزمون قرار دادند. محققان یافتند که هیچ ارتباطی بین دریافت واکسن سه گانه و پیشرفت اوتیسم حتی در کودکانی که افزایش خطر ابتلا به اوتیسم به دلیل سابقه فامیلی در آنها وجود داشته، یافت نمی‌شود.
تحقیق‌های دیگر نشان دهنده این بود که سابقه فامیلی اوتیسم، عامل خطری برای ابتلا به این بیماری است.
محققان خواهان مشاهده اطلاعات بیشتر در مورد واکسن سه گانه و خطر ابتلا به اوتیسم بودند. دکتر«آنجلی جین» سردبیر مقاله و عضو گروه «لوین» موسسه مشاوره و مراقبت های سلامت در «فالز چرچ ایلت» ویرجینیا می‌گوید: دلیل این مطالعات بیشتر این است که علی‌رغم اینکه تحقیق اخیر نشان دهنده این بود که هیچ ارتباطی بین واکسن سه گانه و اوتیسم نیست، ولی هنوز والدین اعتقاد به مرتبط بودن واکسن و بیماری اوتیسم داشتند. وی می‌افزاید: مخصوصا والدینی که اکنون کودکان مبتلا به اوتیسم دارند، بیشتر بر این عقیده پافشاری می‌کنند.
محققان همچنین دریافتند که در واقع میزان واکسیناسیون سه گانه در بین کودکانی که سابقه فامیلی اوتیسم داشتند از کودکانی که سابقه فامیلی نداشتند کمتر است.
محققان می گویند: هرچند تحقیق جدید دلایل تفاوت در میزان واکسیناسیون سه گانه را مورد آزمون قرار نداده است ولی کاوش‌های قبلی حاکی از این است که برخی والدین که کودک مبتلا به اوتیسم دارند و واکسیناسیون را مقصر می‌دانند، تصمیم می‌گیرند تا فرزندان بعدی خود را واکسینه نکنند.
دکتر«توماس فرزیر» مدیر مرکز کلینیکی اوتیسم در کلیولند که در انجام تحقیق جدید شرکت نداشته است، می‌گوید: تحقیق جدید نشان می‌دهد که در خانواده هایی با استعداد ابتلا به اوتیسم، هیچ گونه افزایش خطر ابتلا به اوتیسم مرتبط با واکسن سه گانه مشاهده نشده است.
کاوش‌های وسیع فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد واکسن سه گانه باعث ابتلا به اوتیسم نمی‌شود. بطور مثال در بازبینی مطالعات منتشر شده توسط کتابخانه «کوچرین» در سال 2012 که شامل حدود 15 میلیون کودک می‌شود، می‌بینیم که محققان هیچ رابطه‌ای بین اوتیسم و این واکسن نیافته‌اند.
در بررسی دیگری که در مجله «واکسن» در سال 2014 منتشر شده، محققان نتایج مطالعات قبلی که شامل بیش از 1.26 میلیون کودک بوده را تحلیل کردند و مجدداً هیچ ارتباطی بین این واکسن و اوتیسم نیافتند.
در بررسی 67 مقاله که در مجله طب تخصصی کودکان در سال 2014 منتشر شده است شاهد این هستیم که نویسندگان نتیجه می‌گیرند که شواهد قوی مبتنی بر عدم ارتباط بین واکسن سه گانه و اوتیسم وجود دارد.
«فرزیر» توضیح می‌دهد که چرا برخی والدین علی‌رغم شواهد علمی که خلاف آن را ثابت می‌کند، ممکن است براین باور باشند که واکسن عامل اوتیسم است. «فریزر» به سایت «لیوساینس» می‌گوید: متأسفانه یک مشکل روان‌شناختی وجود دارد و مشکل از اطلاعات و مطالعات نیست. بنابرین احتمالاً می‌توانیم بیشتر از صد تحقیق دیگر انجام دهیم ولی نمی‌توانیم رفتار والدین را تغییر دهیم.
فرزیر می گوید: دلیل اعتقاد والدین به اینکه رابطه علت و معلولی بین واکسن و اوتیسم وجود داشته باشد این است که شروع نشانه‌های اوتیسم با زمان واکسیناسیون کودک، همزمان واقع می گردد. اگرچه در حقیقت فقط زمان پیشرفت بیماری در زمان دریافت واکسن است. اما اگر مردم این موضوع را در نظر بگیرند، این نوع وابستگی علت ومعلولی نیز مردود می‌شود. فرزیر می‌گوید: شاید والدینی که ترس از واکسینه کردن فرزندشان دارند، بنا به این دلیل که سلامتی فرزندشان مورد اهمیت است از انجام آن سر باز می‌زنند. وی می‌گوید: به نظرمن، دلیل واقعی این که چرا بحث واکسیناسیون پایان نمی‌پذیرد، ترس بوده و کمبود اطلاعات نیست.
وی افزود: بنابرین والدین این مباحثه را با انتخاب این جمله که «من واکسیناسیون را نمی‌پذیرم» پایان می‌دهند که متأسفانه راه را پیش به نقطه ای می‌برد که امروزه شاهد همه‌گیر شدن بیماری‌هایی مثل سرخک هستیم در صورتی‌که می‌توان با انجام واکسیناسیون از ابتلا به آنها جلوگیری کرد.
این تحقیق در 21 آوریل در مجله انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است.
اصل این مقاله در سایت «لیوساینس» ارائه شده است.
منبع: +